Διαβαίνουν δύσκολα οι καιροί
όπως στο δάσος οι λιαχτίδες!
Είναι οι χαρές μου πάνω-κάτω
όσες του σκλάβου οι ελπίδες!
Καμιά χαρά,ούτε κι ελπίδα
αφότου τον Αττίλα είδα,
βάρβαρα χέρια,φονικά
γονιούς μου πήραν και παιδιά!
Το δάκρυ μου μοιάζει βροχή
που αδιάκοπα πέφτει και πέφτει
κι όλες οι όψες μου συνάμα
δράματα παίζουν στον καθρέφτη!
Πουλί που στην Ελλάδα πας
μόλις σωσμένο απ' την Κυρήνη,
στα μαύρα σου φτερά αν προκάμεις
πάρε και μοίρασε οδύνη!
[Από την ποιητική μου συλλογή "ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΒΙΩΜΑΤΑ"]
