Μπαλάντα~Βαγγέλης Φίλος

Κι εκεί που απλώνει
η αγάπη να σ’ αγγίξει
χάνεσαι πάλι στην αρχαία
σιωπή σου
Θέλει αρετή να δεις
στο ραγισμένο σου καθρέφτη
ό,τι ανόρθωσες
Μπορεί
ωραία ερείπια
να έστησες πάλι
εκεί που επαίρεσαι
Τι γύρευες εσύ εδώ
στην αγορά
με μόνο εφόδιο τις λέξεις
αυτές που σου ‘μαθε
η μοναξιά να κελαηδούν
πλάνες σοφίες
κι αισθήματα εξόριστα;
Πού πήγες;
Πάλι ηχούνε πένθιμα
όσα καταραμένα
δε μπορείς ν’ ακούσεις
κρύφτηκες;
τώρα που έμαθες να φεύγεις;
Λένε πως είναι αυτό δειλία
εγώ που ξέρω δε σε αδικώ
ό,τι σ’ ανάστησε
μπορεί να σε τελειώσει.
Πού πήγες ποιητή;
πού πήγες;

Β.Φ.