Έτοιμη η Πάραλος να ξεκινήσει
μα ο Αίολος κρατά κλειστά τα ασκιά του
κι αρχίζουν οι θυσίες κι οι σπονδές,
μάνες μαυροντυμένες κάνουν χοές
και κόβουν τους βοστρύχους.
Κι η κόρη η σεμνή ανάμεσα στους Ταύρους.
Τα ξίφη λάμπουν μες στο σκοτάδι
από το φως της πανσελήνου.
Μερικές φορές φοβάμαι τα σκοτάδια
το μαύρο τείχος όμως μπορώ να το γκρεμίσω.
Στο πλήρωμα της κι εγώ κωπηλάτης
στο ιερό ταξίδι αναψυχής, ταξίδι της ψυχής.
Δυο χαλύβδινα μπράτσα τυλιγμένα στα σίδερα
κι όταν τα μάτια κλείνω,
δυο χαλύβδινα μπράτσα τυλιγμένα στο σώμα.
Απλώνει τα φτερά του τ’ άσπρο άλογο
πάνω απ’ τα χρυσά σύννεφα.
Δυο μάτια καρφωμένα στα δικά μου μάτια
δυο φτερούγες γύρω από το σώμα.
Καλό ταξίδι!
Ποιητική συλλογή "σ' ελλειπτική τροχιά", 2011
