Μ΄ένα τσιγάρο~Γιάννης Στεργιόπουλος

Σ΄είδα μια μέρα τ΄άστρα να πυροβολείς
να κλαίς, να βρίζεις, τον καιρό να προκαλείς
Σ΄είδα μια μέρα μ' άγρια ματιά, φωτιά,
θεούς και δαίμονες να κυνηγάς ξανά.

Όμως κανένας δεν σε θυμάται εδώ,
μοιάζεις σαν νάρχεσαι απ΄όνειρο παλιό
ίσως στιγμές να φέρνεις κάποιες ενοχές
μ΄αμέσως πνίγονται μεσ΄το παρόν κι αυτές.

Είχες αντέξει βράχος μόνος σ΄ερημιά
είπες ακόμα ας περάσει μια χρονιά
είχαν ανθίσει κιόλας γύρω τα κλαδιά
είχαν σκουριάσει τα δικά σου δεσμά.

Δε σε χωρούσαν τόποι καθημερινοί
και βρέθηκες προχθές στου κόσμου τη σκηνή
μ ΄ένα τσιγάρο αναμμένο ξαφνικά
μας ξύπνησες τη νύχτα, μα ποιός κοιμάται πια..

(για τον "τρελό" της Κύπρου)