μυημένα τα ποιήματα
ξαγρυπνούνε μαζί μας στο άπειρο
μαζί με εξόριστα κύματα
που αφρίζουν κι εγείρονται
στ' ανοιχτά του πελάγους
πελιδνοί ασκητές απασφαλίζουν
τους κρουνούς των αιώνων
και δονούν με κατάνυξη τα σήμαντρα
των ερειπωμένων σκητών
την ώρα που ιέρειες θύμησες
προπορεύονται στην περιφορά των αισθήσεων
και με φεγγάρι χυτό εισβάλλουν
σ' ουρανούς και λειμώνες
η άνοιξη δακρύζει στους αχούς των ονείρων
στα λουσμένα στο φως της γιορτής αγιασμένα εγκώμια
στην ακολουθία των σφυγμών και των χτύπων
καθώς τα παιδιά με τους λύχνους και τα πύρινα δόρατα
εκπορθούνε την άβυσσο
ραίνοντας με αντίδωρα άνθη
μυροβόλους και απέθαντους έρωτες
Τάκης Τσαντήλας
