Αγώνας-Μάγδα Παπαδημητρίου

Το δίκιο χαράζει,
πληγώνει
στα χαραγμένα πρόσωπα
ρυτίδες αμφιβολίας
και απαξίωσης.
Και δεν θα σημάνει  η καμπάνα
τούτες τις μέρες
Ζω για να χαράξω
την ελπίδα στην βρεγμένη  άμμο.
Δεν θα αφήσω εγώ που κρατώ τη πέννα
να γκρεμίσετε μόνοι σας το όνειρο.
Η  ελπίδα για το αύριο
αναγεννιέται στη γροθιά
στο σύνθημα.
Μπορείτε να παλέψετε
Κι ας υπάρχουν οι λιγόψυχοι στο δρόμο σας,
οι θρασύδειλοι,
που έρπουν για δικό τους όφελος.
Μπορείτε να τους νικήσετε
το δίκιο είναι δικό σας’
Η ιστορία μας θυμίζει
τους λαούς που έριξαν αίμα.
Εσείς?
θα κλείσετε τη λέξη
στη φυλακή της ψυχής σας?
Κοιτάτε το σήμερα?
Το αύριο?
Τα παιδιά σας?
Δεν θα αγωνιστείτε γι’αυτά?
Αν κλείσετε τη λέξη Αγώνας
στα μπουντρούμια της ψυχής
το αύριο θα είναι σκοτεινό.

Και δεν θα σας το επιτρέψω!