..
Ποίηση : Νικηφόρος Βρεττάκος
Μουσική:"Νύφες"-Σταμάτης Σπανουδάκης
Ἂν σοῦ λείψω μιὰ νύχτα μὴν ἀνησυχήσης
ὡς τὸ ἄλλο πρωί,
ὡς τὸ ἄλλο πρωί,
ὡς τὸ ἄλλο βράδυ,
ὡς τὴν Κυριακή.
Ἐδῶ κάπου θὰ βρίσκομαι,
σ᾿ ἕναν ἄρρωστο δίπλα,
μ᾿ ἕνα πικρὸ ραβδὶ
μ᾿ ἕνα πικρὸ ραβδὶ
θὰ ψάχνω νὰ βρῶ μία πηγή.
Πόρτα σὲ πόρτα θὰ γυρνῶ
μ᾿ ἕνα ψωμὶ στὴ μασχάλη.
Ἔχε ἀναμμένη τὴ φωτιὰ πάντοτε,
γιατὶ πάντοτε
θὰ σοῦ γυρίζω μουσκεμένος-
θὰ σοῦ γυρίζω μουσκεμένος-
Ἔχε ζεσταμένο
στὰ γόνατά σου ἕνα πουκάμισο
στὰ γόνατά σου ἕνα πουκάμισο
κι ἔχε τὸ νοῦ σου
στὴν πόρτα καὶ στὴ δημοσιὰ μὴν ἀκουστῶ,
στὴν πόρτα καὶ στὴ δημοσιὰ μὴν ἀκουστῶ,
γιατί,
δίχως λειψὸ ἀποφέγγαρο κι ἄστρι,
δίχως λειψὸ ἀποφέγγαρο κι ἄστρι,
κάθε φορά,
ἀπὸ τὴν ἄκρη θά ῾ρχομαι του κόσμου.
ἀπὸ τὴν ἄκρη θά ῾ρχομαι του κόσμου.