Ελεγεία -Γιώργος Μανέτας

Ελεγεία 

Ξέρω κάτι καράβια, που γυρίσανε
χωρίς οι κάβοι τους στιγμή να 'χουνε δέσει,
που γυναικών τα μάτια δεν δακρύσανε,
γιατί σε μόλο αυτά δεν είχαν πέσει.

Ξέρω κάτι καράβια, που δεν βρέθηκαν,
που βύθισαν, στου χάους την ειμαρμένη,
που οι ναύτες, καρτερώντας πια βαρέθηκαν,
μη βλέποντας γνωστό να περιμένει.

Ξέρω κάτι καράβια, που αρμενίσανε
στα πέλαγα, με αμπάρια φορτωμένα,
που ανθρώπου μάτι αυτά δεν αντικρίσανε,
γιατί 'ταν μυστικά λαθροφτιαγμένα.

Ξέρω κάτι καράβια, πια περήφανα,
που τα 'κοψαν του σίδηρου οι λατόμοι,
και κάποια, που τα σμίλεψαν με γλύφανα·
που μοιάζανε διαμάντια, - κι είν' ακόμη.

Ξέρω κάτι καράβια - σαν και μένανε -
που από τα χρόνια σκούριασαν και γύραν.
Φαντάσματα καράβια, που προσμένανε
το ναύλο· και ραπόρτο που δεν πήραν.


Γιώργος Μανέτας