Γιώργος Καδήρογλου-Αυτό το εκτάριο αφρισμένης γης, εύχομαι να βρεις για σένα

βρες ξύλο ....
πνιγμένο από θάλασσα να είναι,
εκεί να πέθανε
και μέσα στα νερά
βάφτιση ζωής να του δόθηκε,
εκείνο τo ξύλο στα χέρια σου να κρατήσεις....
δες...
κομμάτι γης που η ματιά σου αγαπά,
πάτα το ξύλο στο χώμα,
μάτωσε την γη,
άροτρο κάνε το αλατόξυλο σου
τρέχα....
μέχρι να κουραστείς...
περίφραξε τα όνειρα σου,
μην κοιτάς,
μην μετράς,
μόνο όνειρα που είχες σκόρπια βάλε μέσα...
όταν ό κύκλος δέσει
 και την γη ζωγραφίσεις,
τότε έχει το δικό σου χώμα,
 αυτό να θυμάσαι,
 φύλακες τα όνειρα σου έχεις ,
κανείς δεν πρόκειται να στο κουρσεύσει....
αυτό το εκτάριο αφρισμένης γης εύχομαι να βρεις για σένα