το δρόσος τους
στο αχανές μιάς ατμόσφαιρας νυσταγμένης.
Βόμβος εντόμων πλέκει
τη μέθη θαμπή παρελθόντων ονείρων
στο θυμίαμα της πάχνης
που εκπνέει με νωχέλεια
το βαθύ στεναγμό της
στο χάδι της προσδοκίας του ήλιου.
Εξατμίζονται εικόνες
στο σήκωμα μιάς
ασάλευτης μέρας
και ρεύματα ψύχους
ουράνια συστέλλουν
την αχλύ οραμάτων΄
συμπιέζουν τις αναστάσιμες μνήμες
χαρών και χρωμάτων
και συνθέτουν το βαρύ γκρίζο - μαύρο
τ' ουρανού των συννέφων.
Υπόκωφοι βρόντοι
μακρυνοί αναγγέλλουν
μιαν ακόμη δαρτή καταιγίδα
θλίψης ξέσπασμα
πάνω
στην παντερμιά της καρδιάς
των βουνών σου.
