''σε ζητώ
αναζητώντας
ιδέα
από ενδείξεις εποχών
όλο το σιωπηλό του χρόνου
που σαν νεράκι έτρεξε
στα γεφύρια του ουρανού
μνήμη είναι μέσα μας
Στις κβαντικές συνθήκες ο παρατηρητής επεμβαίνει παίρνει μέρος στις διαδικασίες του πειράματος είναι μέρος του. Αν δεν παρατηρεί το αποτέλεσμα είναι άλλο.
Σκέφτομαι ακόμα τον αρωματοποιό το χρυσοχόο τον αλχημιστή. Στο ηλεκτρονικό άδυτο το ποίημα μεταβάλλεται μπροστά στα μάτια μας καθώς το κοιτάμε. Ανοίγεται αλλιώς σαν πιάσουμε διάλογο μαζί του.
Εδώ βλέπω έναν ακίνητο χορό. Τα φύλλα ξαναγυρνάνε στα δέντρα. Το αττικό τοπίο στροβιλίζεται σαν φουστάνι της Παλλάδας. Το δόρυ της ξαναχαράζει με ιώδη πυρετό τις κορυφογραμμές. Και μας λέει ότι τίποτε δε χάνεται στη μεγάλη ροή.
Σκέφτομαι ακόμα τις μεγαλογράμματες χαράξεις σε μετόπες και τέμπλα. Σκέφτομαι το κοίλο. Σκιές χρόνου και γραμμάτων. Και ορίζοντες σκέφτομαι. Κι ό,τι αρπίζει. Και όσους κοίταξαν τα τοπία της γραφής. Πείραμα λευκού στο μαύρο κι αντίστροφα. Χρόνος και Έρως. Ιστορικότητα και ιστορημένο. Τον ιστό και το πλέγμα.
Το φόντο.
Η αισθητική μας θέλει ένα φόντο να ακουμπήσει. Απ όταν ένας διάλογος είμαστε .
Κοίταζα κάποτε πίσω από τη Μητρόπολη των Αθηνών σπουδαστές να αντιγράφουν να μελετούν αντιγράφοντας το εκκλησάκι -Γοργοεπήκοος λέγεται ; αν δε γελιέμαι - και με αυτή τους την προσήλωση
με παρέσυραν να κοιτάζω προσεκτικότερα καθετί σ αυτή την πόλη όπου μας συνήθισαν να προσπερνάμε αδιάφοροι λες και το σήμερα παραμένει ένα αιώνιο τώρα σε κάθε απόρριψη.
Το λεγόμενο χέρι της εκκοσμίκευσης η οικεία όψη το συνηθισμένο το ισοπεδωτικό τις μικρές εξάρσεις δε μετρά.
Εδώ είναι που θέλω να δω τη δύναμη εκείνη που διαπερνά τα πράγματα και γίνεται ποίηση. Γιατί είναι μια δύναμη που αδιαφορεί για ότι λένε οι γύρω για την ποίηση ,έχει για φόντο το χρόνο και πάνω εκεί αποτυπώνει το πρόσωπο της.
Με ύλη από χρόνο λοιπόν με ιστορικότητα που είναι γνώση μαζί και έρευνα κατάδυση και ανάδυση μελέτη και αναστοχασμός.
Ναι αυτό είναι .Το άγαλμα ποίημα.
Να γυρίζει σαν δαχτυλίδι που δένει τη γη.
Ακίνητο να χορεύει σαν πέτρινη φλόγα''
Έκτωρ Πανταζής
************
αναδημοσίευση από ΑΙΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑ
αναζητώντας
ιδέα
από ενδείξεις εποχών
όλο το σιωπηλό του χρόνου
που σαν νεράκι έτρεξε
στα γεφύρια του ουρανού
μνήμη είναι μέσα μας
Στις κβαντικές συνθήκες ο παρατηρητής επεμβαίνει παίρνει μέρος στις διαδικασίες του πειράματος είναι μέρος του. Αν δεν παρατηρεί το αποτέλεσμα είναι άλλο.
Σκέφτομαι ακόμα τον αρωματοποιό το χρυσοχόο τον αλχημιστή. Στο ηλεκτρονικό άδυτο το ποίημα μεταβάλλεται μπροστά στα μάτια μας καθώς το κοιτάμε. Ανοίγεται αλλιώς σαν πιάσουμε διάλογο μαζί του.
Εδώ βλέπω έναν ακίνητο χορό. Τα φύλλα ξαναγυρνάνε στα δέντρα. Το αττικό τοπίο στροβιλίζεται σαν φουστάνι της Παλλάδας. Το δόρυ της ξαναχαράζει με ιώδη πυρετό τις κορυφογραμμές. Και μας λέει ότι τίποτε δε χάνεται στη μεγάλη ροή.
Σκέφτομαι ακόμα τις μεγαλογράμματες χαράξεις σε μετόπες και τέμπλα. Σκέφτομαι το κοίλο. Σκιές χρόνου και γραμμάτων. Και ορίζοντες σκέφτομαι. Κι ό,τι αρπίζει. Και όσους κοίταξαν τα τοπία της γραφής. Πείραμα λευκού στο μαύρο κι αντίστροφα. Χρόνος και Έρως. Ιστορικότητα και ιστορημένο. Τον ιστό και το πλέγμα.
Το φόντο.
Η αισθητική μας θέλει ένα φόντο να ακουμπήσει. Απ όταν ένας διάλογος είμαστε .
Κοίταζα κάποτε πίσω από τη Μητρόπολη των Αθηνών σπουδαστές να αντιγράφουν να μελετούν αντιγράφοντας το εκκλησάκι -Γοργοεπήκοος λέγεται ; αν δε γελιέμαι - και με αυτή τους την προσήλωση
με παρέσυραν να κοιτάζω προσεκτικότερα καθετί σ αυτή την πόλη όπου μας συνήθισαν να προσπερνάμε αδιάφοροι λες και το σήμερα παραμένει ένα αιώνιο τώρα σε κάθε απόρριψη.
Το λεγόμενο χέρι της εκκοσμίκευσης η οικεία όψη το συνηθισμένο το ισοπεδωτικό τις μικρές εξάρσεις δε μετρά.
Εδώ είναι που θέλω να δω τη δύναμη εκείνη που διαπερνά τα πράγματα και γίνεται ποίηση. Γιατί είναι μια δύναμη που αδιαφορεί για ότι λένε οι γύρω για την ποίηση ,έχει για φόντο το χρόνο και πάνω εκεί αποτυπώνει το πρόσωπο της.
Με ύλη από χρόνο λοιπόν με ιστορικότητα που είναι γνώση μαζί και έρευνα κατάδυση και ανάδυση μελέτη και αναστοχασμός.
Ναι αυτό είναι .Το άγαλμα ποίημα.
Να γυρίζει σαν δαχτυλίδι που δένει τη γη.
Ακίνητο να χορεύει σαν πέτρινη φλόγα''
Έκτωρ Πανταζής
************
αναδημοσίευση από ΑΙΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑ
