Πετώντας σ' αιθέρες αστραπών κι αναπνέοντας
των βροντών τις εκρήξεις αφομοίωσες
στην όψη σου φλόγες
Καλπάζοντας σε ήλιων πορφύρες κι ανοίγοντας
κοίτες στο διάβα σου λάβας αιμάτων στερέωσες
στο βλέμμα σου θύελλες
Διέσχισες νύκτες μεθώντας τα γιασεμιά
της πνοής των ανέμων με τη γλύκα
της άχνης των ρόδων σου
Στάθηκες στων ερήμων τα ξέφωτα Σύναξες
δίψα απ' των αγριμιών και των βράχων
τα στόματα Πύκνωσες των βροχών σου τη χλόη
στα σύννεφα Σκέπασε υγρός της θέρμης
ο θόλος σου των πόθων τα σπήλια Τινάχτηκαν
θεριά ναρκωμένα - κουβαλώντας βαριά
των κρατήρων το μάγμα τους - σταλαγμίτες
οι λόγχες της ορμής των εκρήξεων
Αλυχτούσαν οι λύκοι δεμένοι σε χαλκάδες
αλυσίδων αρχέγονων
Ουρλιάζαν οι σκύλοι λιμασμένοι στα χνάρια
της καταιγίδας του οίστρου των άστρων τους
'Ενιωσες βαθιά τους σεισμούς των κυμάτων
που πνίγονταν
στων γκρεμών σου τις δίνες
Αφέθηκες στην τρικυμία της φλόγας σου
που έγλειφε
των ναών σου τις θύρες
'Εγειρες των φιλιών σου τα χείλη
και ρίγησες
των αγαλμάτων συμπλέγματα
'Εκλινες της ομορφιάς
το παράστημα ρίχνοντας
των καλπασμών σου τη χαίτη
μπροστά
Κάλεσες Πρόσταξες
Να
Σφραγίσουν οι ήλιοι κι οι
βροχές και τα άστρα και
τα σύμπαντα
τη Στιγμή της Κραυγής σου
που
μετά τίποτα πιά Δεν υπάρχει
μήτε πρίν
στον αιώνα τον άπαντα
Μένω Δένω Κρατώ
Ριγώ Φιλώ
Στιχοπλέκω
Αβύσσων απτά
μυστικά
Στερεώματα
