Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012

"Το ποιητικό έλλειμμα της λογικής σκέψης"



~Μπαίνοντας ο 20ος αιώνας στο τελευταίο του τέταρτο, αισθάνομαι άστεγος και περιττός. Όλα είναι κατηλειμένα- ως και τ' άστρα.
"..Οι κολεγιόπαιδες λύνουν εκπληκτικές εξισώσεις με μιαν ευκολία που είναι ν' απορείς: συν, πλην, δια, επί-άρα. Το μυστικό στη ζωή αυτή, φαίνεται, δεν είναι αν είσαι δούλος ή όχι, καθόλου.Είναι να οδηγείσαι με συνέπεια σε κάποιο άρ

α και να έχεις έτοιμη την απάντηση.
Πολύ ωραία. Μπροστά όμως σε μια φράση ποιητική, για ποιό λόγο αυτό το άρα στομώνει;..
Κάποια μέρα, πιθανόν, οι ηλεκτρονικοί εγκέφαλοι καταμετρώντας τη διαδοχή φωνηέντων και συμφώνων σε όλους τους ενδεχόμενους συνδυασμούς, να καρφώσουν κάπου το μαγικό εκείνο συνδυασμό, που το αίσθημα του ποιητή συνέλαβε ακαριαία.
Θά 'τανε όμως, ας το ομολογήσουμε κι από λίγο δολοφονία. Δεν αφαιρεί κανείς τους πέπλους της θεάς ατιμωρητί"..έγραφε ο Ελύτης πριν τριάντα χρόνια.

Μπήκαμε στη νέα χιλιετία, χωρίς ακόμη οι υπολογιστές να καρφώσουν το μαγικό εκέινο συνδυασμό. Η κοινωνία δεν παραιτήθηκε όμως από την αναζήτηση αυτής της ουτοπίας..


(απόσπασμα)

Δημήτρης Δαμίγος
Η ποιητική νοημοσύνη του Οδυσσέα Ελύτη και η "Α-νοησία" της εποχής μας
(περιοδικό Η ΛΕΞΗ-2006-σελ:520)