Φόβος
Κάνεις το πρώτο βήμα και κοιτάς πίσω να δεις τι άφησες στο διάβα σου. Το μη γενόμενο σε κυριεύει.
Τρωτός απ᾽τις μεγάλες σου αυταπάτες, χαμένες είναι οι μεγάλες σου στιγμές.
Σε μια πλατφόρμα πέρασαν τόσα και τόσα τραίνα από μπροστά σου.
Παραπάτησες για να εισέλθεις στο τελευταίο βαγόνι της τελευταίας γραμμής.
Αφημένος σε έναν προορισμό που δεν διάλεξες, ζαλίζεσαι στα τούνελ της αμάθειας.
Κι ελπίζεις να σε σπρώξουν έξω σε όποια επόμενη στάση.
Επίλεκτος της μοίρας τάχα, απέφυγες τον πόνο της απόλαυσης, τον κόπο της αποχώρησης.
Όταν σε προκάλεσαν, οργίστηκες, όταν σε λησμόνησαν, αιφνιδιάστηκες.
Σίγουρος για τα πάντα, ακινητοποίησες τον κόσμο γύρω σου. Ο χρόνος έγινε χώρος.
Έκλεισες μέσα σου όλα τα θεάματα. Η μόνη διέξοδος του φόβου, η κραυγή σου.
Νομίζεις ότι επειδή αγωνιάς, αγωνίζεσαι. Λαχανιασμένος, το μόνο που μπορείς να αρθρώσεις είναι ψίθυροι.
Όταν φοβάσαι να χάσεις, δε θα νικήσεις ποτέ.
Στοκχόλμη, 26 Αυγούστου 2012, Έλτων
Κάνεις το πρώτο βήμα και κοιτάς πίσω να δεις τι άφησες στο διάβα σου. Το μη γενόμενο σε κυριεύει.
Τρωτός απ᾽τις μεγάλες σου αυταπάτες, χαμένες είναι οι μεγάλες σου στιγμές.
Σε μια πλατφόρμα πέρασαν τόσα και τόσα τραίνα από μπροστά σου.
Παραπάτησες για να εισέλθεις στο τελευταίο βαγόνι της τελευταίας γραμμής.
Αφημένος σε έναν προορισμό που δεν διάλεξες, ζαλίζεσαι στα τούνελ της αμάθειας.
Κι ελπίζεις να σε σπρώξουν έξω σε όποια επόμενη στάση.
Επίλεκτος της μοίρας τάχα, απέφυγες τον πόνο της απόλαυσης, τον κόπο της αποχώρησης.
Όταν σε προκάλεσαν, οργίστηκες, όταν σε λησμόνησαν, αιφνιδιάστηκες.
Σίγουρος για τα πάντα, ακινητοποίησες τον κόσμο γύρω σου. Ο χρόνος έγινε χώρος.
Έκλεισες μέσα σου όλα τα θεάματα. Η μόνη διέξοδος του φόβου, η κραυγή σου.
Νομίζεις ότι επειδή αγωνιάς, αγωνίζεσαι. Λαχανιασμένος, το μόνο που μπορείς να αρθρώσεις είναι ψίθυροι.
Όταν φοβάσαι να χάσεις, δε θα νικήσεις ποτέ.
Στοκχόλμη, 26 Αυγούστου 2012, Έλτων
