Μην βασανίζεσαι- φεύγω
για να σκοτεινιάσω την νύχτα
περισσότερο- δεν έχει αξία
να μοιράζομαι χίλια αστέρια, να κοιτώ
που ο ουρανός που πόθησα δεν
είναι δικός μου- μην πιστεύεις
ότι θα κρατήσω μια θλίψη στα μάτια·
είναι πικρό
σχολείο
η μοναξιά·
ταριχεύω τις σιωπές και μου μένει
η λάβα τους καυτή μες την παλάμη
ο κρότος ο ασύμμετρος από ένα φιλί
που σκάει
πυροτεχνηματικά
και σφάζει τον ορίζοντα
όλος ο έρωτας σφαδάζει σαν
ένα θυσιασμένο κορίτσι
που το έκλεψε την τελευταία στιγμή η θεά·
οπόσος είναι ο πόνος μιας πληγής που δεν κλείνει!
Αλλά φυλάκισε μες τα μάτια σου των εικόνων το φως
και θα σε ελεήσει η μνήμη-
θα κοιμηθείς γαλήνια σαν να ‘ναι να διαδεχθεί
την πίκρα σου η άφατη γλύκα
ενός αγγίγματος που είναι
νίκη
επί παντός θανάτου..
