"ΑΝΤΙΚΡΥ-ΖΩ" Παραλλαγές σ΄ένα θέμα/Θ.Κόσυβας και Μ. Παπανικολάου

Ψηφιο-ποίηση (Θάνος Κόσυβας)

Συναισθήματα ψηφιοποιημένα και ασχημάτιστα «σ’ αγαπώ»
στον ορθοφωτοχάρτη της καρδιάς.
Απείθαρχη η σιωπή σχεδιάζει
όνειρα μη επιλέξιμα.
Απεγνωσμένες απόπειρες εξυγίανσης
μιας ατελέσφορης ουτοπίας.

Δανείζεις το είναι σου
και καταλήγεις να χρωστάς τη ζωή σου.

Δεν αναλώνεται η ψυχή
στην ψηφιοποίηση της αγάπης,
ελευθερία αναζητά.

Μην ενοχλείσαι από τους ποιητές*
στη ψηφιακή εποχή που ζουν
έχουνε συνηθίσει να ‘ναι μόνοι κι ελεύθεροι
κι ας μη μάθανε ν’ αγαπούν.

* Εποχή e-λυγμών και Κυβισμού (Μίνα Παπανικολάου) 

                       συλλογή 18ος Γεωμετρικός Παράλληλος

Μονάχοι  κατεβαίνουν στη γη οι ποιητές,

 αποστάγματα ενός σταλακτίτη όμοιου και πανάρχαιου,

ή εξαιρούνται -με κάποιον μυστήριο τρόπο-
μιας εύκολης γέννας.

Δρόμοι, δεν φτιάχτηκαν για 'κείνους,

μήτε αλσύλια θαρρώ.

Επίσημη εξήγηση δεν δόθηκε ακόμα.

Να γιατί, η επιλογή του μοναχικού-εν τέλει-βίου,

είναι μονόδρομος.

Τίποτα δεν χωρά,

ούτε εκτείνεται στο άπειρο, 
η αντίληψη των τετραγωνικών ή των κυβικών

μιας στείρας εποχής τετραγωνισμού των λυγμών τους.

Το δάκρυ τους ήταν συμπαντικά ολοστρόγγυλο.

Μην απορείς περαστικέ  μου οδοιπόρε..

Εσύ, με τα ακάνθινα πέλματα

και τα ανθρωποφάγα βλέμματα.

Κι η αποκρυπτογράφηση της μοίρας τους, αργεί.

Ομοιότητες βρίσκεις μόνο,

με ακτές, σύννεφα, 
λουλούδια, αγάπες, χαμόγελα, 
λύπες κι ονείρατα,
 παροξυσμούς και πλάνες..

Έτσι, γιατί δεν μπορείς εσύ ο ίδιος να τα πεις..

Γι΄αυτό, μην ενοχλείς τους ποιητές.

Στο δρόμο που γεννήθηκαν

δεν έχουν συνηθίσει νάχουν συνοδοιπόρους

και μάλιστα ειλικρινείς.

3/9/11