ανίκανοι να σταθούμε ως είμαστε
ακέφαλοι, μαρμαρωμένοι βασιλείς
φυλαγμένοι στα έγκατα της λεηλασίας μας
χωρίς πολλές ερμηνείες σαν αινίγματα άλυτα,
σαν όνειρα αξεδιάλυτα, ας σταθούμε εκεί
στο στερνό προσκλητήριο της ιστορίας μας
«Επιτέλους», να πούμε, «κερδίσαμε την καταστροφή μας!»
«Ένας, μωρέ, μάς πήρε το κεφάλι πριν τη διαπόμπευση!
Δε μας χαρήκαν αιχμάλωτους οι οχτροί μας
Στα πόδια τους τα τρόπαια δε ρίξαμε,
τα κάψαμε μαζί με τη γενιά μας!»
[ΠΗΓΗ: Κ ε ρ α σ ί α Χ ρ. Γ ε ρ ο γ ι ά ν ν η Ανέκδοτη συλλογή Εν αρχή – πρώτη ανάρτηση ιστολόγιο ΠΤΕΡΟΕΝ]
