Αυτό Που Είπε Ο Κεραυνός
(Η Έρημη Χώρα)
Έπειτ' απ' το πορφυρό ανταύγασμα πυρσού σε πρόσωπα ιδρωμένα
Έπειτ' από την παγερή σιγή στους κήπους
Έπειτ' από την αγωνία στους βραχότοπους
Τους θρήνους και τις οιμωγές
Φυλακή κι ανάκτορο κι αντίλαλο
Κεραυνού ανοιξιάτικου σ' απόμακρα βουνά
Κείνος που ήταν ζωντανός τώρα έχει πεθάνει
Εμείς πούμασταν ζωντανοί τώρα πεθαίνουμε
Με λίγη υπομονή
Νερό δεν έχει εδώ, μονάχα βράχια
Βράχια δίχως νερό και δρόμο αμμουδερό
Δρόμο που ψηλά φιδώνει στα βουνά
Πού' ναι βραχόβουνα δίχως νερό
Αν ήτανε να'χε νερό θα σταματάγαμε να πιούμε
Σε βράχια ανάμεσα δε γίνεται να ξαποστάσεις μήτε και να σκεφτείς
Στεγνός ο ιδρώτας και τα πόδια στην αμμούδα
Αν ήτανε μόνο να'χε νερό ανάμεσα στα βράχια
Νεκρό βουνό, στόμα με δόντια σάπια που δε μπορεί να φτύσει
Μήτε να σταθείς μπορείς εδώ, μήτε να ξαπλώσεις ή να καθίσεις
Μήτε και σιωπή βρίσκεις σε τούτα τα βουνά
Μόνο ξερό και στέρφο κεραυνό χωρίς βροχή
Μήτε και μοναξιά βρίσκεις σε τούτα τα βουνά
Μονάχα φάτσες βλοσυρές, μπλαβιές, σαρκάζουν και γρυλλίζουν
Μέσ' από πόρτες καλυβιών από σκασμένη λάσπη
Αν είχε νερό
Κι όχι βράχια
Αν είχε βράχια
Μαζί με νερό
Και νερό
Μια πηγή
Μια γούβα ανάμεσα στα βράχια
Αν ήτανε μοναχά ήχος νερού
Όχι ο τζίτζικας
Και το ξερό χορτάρι να σφυρίζουν
Αλλά ήχος νερού πάνω σε κάποιο βράχο
Εκεί που η τσίχλα κελαηδά ανάμεσα σε πεύκα
Drip drop drip drop drop drop drop drop
Αλλά δεν έχει νερό
Ποιος να'ναι ο τρίτος που πάντα δίπλα σου βαδίζει;
Όταν μετρώ, είμαστε μοναχά εσύ κι εγώ
Μα σαν κοιτάζω πέρα μακριά την άσπρη στράτα
Είναι πάντοτε κάποιος ακόμη που δίπλα σου βαδίζει
Γλιστρώντας τυλιγμένος σε σκουρόχρωμο μανδύα, κουκουλωμένος
Δεν ξέρω αν είναι άντρας ή γυναίκα
- Μα αυτός, στο άλλο σου πλευρό, ποιος είναι;
..........
Τα Ποιήματα (1909 -- 1962)
[Απόσπασμα από το έργο : Η Έρημη Χώρα]
Μετάφραση : Λέανδρος Κ. Βατάκας
