σκυφτός περπατητής,
γεννημένος στην ομίχλη και στα κοάσματα...
πατούσες υγρές,
χνώτα ζαλισμένα με φορά τρελή...
κείθε, αγριολούλουδα...
φοβάμαι ήρθε η άνοιξη
και γω δεν πρόλαβα να παραδώσω τον χειμώνα
στη μεγάλη σιωπή...
(...Αποσιωπητικά...)ΧΔ
*****************************
Το σώμα ταξιδεύει ακάματα σ'έναν ωκεανό,
ολόκληρο καμωμένο από παλίρροιες...
μα μοιάζει μισό το ταξίδι
αν η ψυχή δεν βραχεί μαζί
απ'τη θάλασσα των στιγμών
κι αυτών που μας καταπίνουν
από πόνο
κι αυτών που μας γλυκαίνουν
από χαρά...
Όμως, σαν φάρος ξεχωρίζει η ελπίδα
πως η ζωή πάντα ξέρει να παλεύει και να νικά!
ΧΔ
