Στην πρώτη διάφανη λέξη-Paul Elyard

ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΔΙΑΦΑΝΗ ΛΕΞΗ

Στην πρώτη διάφανη λέξη στο πρώτο της σάρκας σου γέλιο
Ο δρόμος ο βαρύς αφανίζεται
Και αμέσως διαφαίνονται όλα εκ νέου.

Το άνθος το δειλό το άνθος που ’μεινε χωρίς αέρα
Ουρανού νυχτερινού
Τα χέρια μες στους πέπλους της ανεπιττηδειότητας
Του μικρού παιδιού τα χέρια.

Στην όψη σου εγέρθησαν τα μάτια στη γη χάραξε η μέρα
Η πρώτη-πρώτη κλεισμένη νιότη στεγανή
Η μόνη αληθινή η μόνη ηδονή.

Εστία χωμάτινη εστία αρωμάτων και καλής δροσιάς
Χωρίς ηλικία άνευ λόγου δίχως δεσμά.

Η λήθη στερημένη δια παντός των ίσκιων τα έθη
Εδέθη ελύθη.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Ἀπόκριση-Νικηφόρος Βρεττάκος

Ἀπόκριση

στὸν ποιητὴ Θανάση Παπαθανασόπουλο

Ὁ ἥλιος μοιράζεται σὲ κομμάτια
μέσα στοὺς ποιητές. Εἶναι τὸ ἀντίδωρο
ποὺ ὁ Θεὸς διανέμει στοὺς ἐντολεῖς του.
Συμμετέχουμε στὴν ὑπόθεση τοῦ φωτός.
Ἐνῶ φτιάχνουν ἐκεῖνοι, πουλοῦν, διακινοῦν
ὅπου γῆς κι ὅπου ἄνθρωποι ὅπλα
κι ἀποθηκεύουν αἷμα σκοτώνοντας ὄνειρα
ἐμεῖς προσπαθοῦμε:
Νὰ φτιάξουμε
ἕναν οὐρανὸ μὲ λίγες λέξεις.

Γιώργος Χρονάς-Ποιήματα

In memoriam
Τελικά μπορεί και να μην είχε κατέβει ποτέ από κανένα τραίνο
και να 'ταν πριν από μένα εκεί να περιμένει κάποιον
κανέναν ή τίποτα. Μπορεί και να 'ταν ένα βαλσαμωμένο πουλί
στην οδό Πειραιώς ή ένα απολιθωμένο ελάφι πάνω στους βράχους
- τούτοι οι θάνατοι είναι ζωγραφισμένοι μέσα μας δίχως φτερά,
δίχως μουσική, δίχως εισόδους και εξόδους, έτσι μένουν θάνατοι
σε όλους τους καιρούς κάτω στο χώμα, στη γη.
Τελικά μπορεί και να μην ήμουν εγώ, αλλά ένας άλλος
που είχε φτάσει πριν από μέρες στο σταθμό κάτω από
το σταματημένο ρολόι περιμένοντας μέσα στο απόγευμα
της Κυριακής μια συνάντηση. Μπορεί και να 'μουν η προδομένη
διαδήλωση, ο λιποτάκτης, η είσοδος του νικημένου μέσα από το
πορτρέτο της υστεροφημίας του, η πρέζα.
Εκείνο το απόγευμα βρήκαμε το πρόσωπό μας. Δεν ήμασταν πια
εμείς. Ημαστε ωραίοι τότε. Κάτι το σπάνιο.

*
Θα παίζουν όπως τότε τα γραμμόφωνα,
τότε που έφυγε η Ρίτα και μείναμε μονάχες
μέσα στα μπορντέλα.
Δεν είχαμε ανθρώπους- ο Νίκος μόλις είχεν έρθει
από τις φυλακές, κι ο Σίμος γύριζε καρότσια με παιδιά
σε λούνα παρκ της επαρχίας
Είχαμε βγει πρωί στις πόρτες και περνάγαμε στις χτένες
τα μαλλιά μας
Θέλαμε μικρόφωνα, πλερέζες ριγμένες στις ωμοπλάτες,
αρώματα ακριβά για τα κορμιά μας.
Α Τζένη, τι έπρεπε να κάνουμε; Γέμιζε η αγορά
ψόφια άλογα αρσενικά και μεις με τσάντες ζητάγαμε
ψάρια.

*
Πάνε πια οι βόλτες στα λιμάνια
οι έρωτες, τα βιαστικά φιλιά πίσω από λαμαρίνες
μέσα στις παράγκες, πλάι στα λουτρά
Δωμάτια μικρά, δωμάτια μεγάλα, βοηθητικοί χώροι
και καρέγλες
φυλάνε καλά κλεισμένες τις αγάπες
Παρατεταμένες κι ανόητες πλέον.

Το λιμάνι της Καλαμάτας
Χθες σαν να ονειρευόμουνα
από κει που άλλοτε έμπαινε σκοτάδι
τώρα ένα σημάδι από τα φώτα της ταινίας μες στη σάλα
και νόμιζα πως τον έβλεπα
Η ώρα είναι περασμένη. Κρυώνω, λέει η πρωταγωνίστρια
Κι αυτός;
Θα άνοιξε τώρα κατάστημα ηλεκτρικών
μες στην πλατεία της Καλαμάτας
-ψησταριές, φούρνους, γυαλικά θα έχει στη βιτρίνα
Το απόγευμα θα βλέπει στο λιμάνι
τα πλοία που δεν φεύγουν
Κάποιο αγόρι θα τον φωνάζει να 'ρθει στο σπίτι
ένας έφερε περιοδικά με άσεμνες στάσεις.
Τον προτιμώ, το λέω καθαρά,
στα σκοτεινά τα σινεμά πορνό
παρά έμπορο ηλεκτρικών ειδών
μες στην πλατεία της Καλαμάτας.

(ποιήματα από τον τόμο "Τα ποιήματα 1973-2008, εκδόσεις Οδός Πανός, 2008)

ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΕΤΡΟΥΛΑΚΗΣ-Τα λιμάνια της νύχτας

 

Madredeus - Silencio

Τ’ άγνωστα λιμάνια είταν γεμάτα νύχτα.
Τα τραγούδια τους μιλούσαν
για νιάτα που γέρασαν σε καπηλειά,
ήλιους διωγμένους καταμεσής της `Άνοιξης,
για πειρατές που κούρσευαν τριαντάφυλλα
και για τελώνες μακρυχέρηδες…

Στα λιμάνια της νύχτας
τη νιότη πρωτοστόλισα με δάκρυα,
στο στήθος και στα μπράτσα γράφοντας
ονόματα όλο αλμύρα,
λέγοντας κάθε φορά
πως τούτο το ταξίδι θά ’ναι το στερνό.

Και με πανιά σχισμένα πάλι στο πέλαγος.
Με μάτια γεμάτα θάλασσες ανταριασμένες
κι αμπάρια που δεν έλεγαν ν’ αδειάσουν,
ξανά στην αναζήτηση της γοργόνας.

ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΕΤΡΟΥΛΑΚΗΣ

 

 από  http://tadeefi.wordpress.com/2011/12/12/%CF%84%CE%B1-%CE%BB%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BD%CF%8D%CF%87%CF%84%CE%B1%CF%82/ 

Ιδεοφόρα κι αήττητη-Στρατής Παρέλης

 

 

 

Φέρει τις ιδέες της υπό μάλης

Όπως φέραν υπό μάλης

την τραγιάσκα τους

παλιοί εργάτες όταν έμπαιναν στο μαυσωλείο

Αμφισβητεί την "θέση"

Δεν χωρεί πουθενά

Έχει άλλον, απέραντο (νομίζει) ορίζοντα

Θέλει να ξεριζώσει τον σάπιο φρονιμίτη

ολόκληρης της κοινωνίας

Ανένταχτη και όμως ενταγμένη

Άυλη, υλική

Με χρώμα, με χροιά

Ιδεοφόρα κι αήττητη

Φλεγόμενη έως το υπερπέραν.

"Αλεξίπτωτο"-Χρύσα Λουλοπούλου

 

 

ΑΛΕΞΙΠΤΩΤΟ"

Έτσι βίαια όπως με πέταξαν στη γη
όταν γεννήθηκα,
στην καθοδική πορεία μου από τον ουρανό,
με χτυπούσαν τα ερωτηματικά για τη ζωή
σα μαστίγια από βοριάδες,
μου’ καιγε τα μάτια της ψυχής
η αδικία
σαν υπερόπτης ήλιος,
όταν -ώ του θαύματος!-
άνοιξε στους ώμους μου
ένα αλεξίπτωτο για να με σώσει,
δώρο Θεού στα ευαίσθητα παιδιά Του.
Λευκό, γερό, δεν το αποχωρίζομαι ποτέ.
Το’ χω δει που το φοράνε κι άλλοι τρελοί.
Ποίηση το λένε.

"Μεταρσίωση" - Νικηφόρος Βρεττάκος

 

 

Tὸ πνεῦμα μου, σὰν οὐρανός, σὰν ὠκεανός, σὰν θάλασσα,
λύνεται ἀπόψε στὸ ἄπειρο χωρὶς νὰ βρίσκει ἀναπαμό.
Τὶς ζῶνες γύρω του ἔσπασε καὶ ἀνατινάζεται θερμὸ
τὸ πνεῦμα μου σὰν οὐρανός, σὰν ὠκεανός, σὰν θάλασσα.

Σὰν γαλαξίας ἀπέραντος τὸ σύμπαν σέρνω στὸ χορό.

Ἥλιο τὸν ἥλιο γκρέμισα, θόλο τὸ θόλο χάλασα,
κι εἶμαι σὰν μίαν ἀπέραντη, πλατιὰ γαλάζια θάλασσα,
ποὺ οἱ στενοὶ πάνω μου οὐρανοὶ δὲ μοῦ σκεπάζουν τὸ νερό.

"Μεταρσίωση" - Νικηφόρος Βρεττάκος

"Είναι επικός και μελωδεί παντί τρόπο ο έρωτας"-Στρατής Παρέλης

Χωράφι με θρασύ ζιζάνιο   

και μυγάκι

μυγάκι των ψευδαισθήσεων

                                                     στο πρώτο φως της ημέρας   

                                                     μυγάκι ενοχλητικό

και η συνείδηση σκαρφαλώνοντας τον ηθικό εαυτό της

γόνιμη

ακινητώντας τον χρόνο του εγωισμού των κουρασμένων φυτών.

                        παντού φωνές πάνω απ' την λίμνη    

                        ο  πελαργός ξυπνά και είναι

                        ρακοσυλλέκτης των ανθρώπινων ονείρων

η χαρά μου σωτήριο έπος

που αξίζει όσο θα έχει νόημα η αιωνιότητα

αυτοδίδακτος στην ζωή, στην αγάπη

στο κορμί, στην ανάσα

ήχο βγάζω πολύχρωμο        σαν για να γίνει

όλα για όλα και πιο πάνω απ' όλα

το που ψηλώνει τραγούδι.

και η μέρα που κρατά την ασπίδα της για έναν πόλεμο

με τον παλιό βαρύ αρχαίο θάνατο

αισιόδοξη τώρα   

ευωδιαστή μετά

ποντάρει την τύχη της

στην καθαρή υπεροπλία των πουλιών.

α μελωδία γραμμένη και όταν κουρδίζεται η  καρδιά του μενεξέ

κι ανάβει η λεμονιά να κάνει όλα τα χατίρια της

ο λιγοστός αέρας

χωράφι με θρασύ ζιζάνιο

και οχιά  - οχιά σαν μνήμη

που αγκυλώνει.

ο θόρυβος πέρα των πόλεων    και ο άνθρωπος

που είναι για τον άνθρωπο θανατηφόρος

θρησκεία ανέμου σ' όλα τα χαράματα  -   και η θεά

βαφτίζοντας στο πρώτο φως τα εικοσιτέσσερα παιδιά της.

σε πιστεύω γαλανέ ορίζοντα, σε πιστεύω

πύλη του ουρανού, μυστικό δώρο της άνοιξης

κι  έρχομαι σκάβοντας μέσα στις γαλαρίες του φωτός   

να βρω το όνομά σου

στα μάτια ενός κοριτσιού που φίλησα

στα δεκαεπτά

κι αναστατώθηκε ο νους μου

καθρέφτης που είδα ότι ήμουν ο άλλος

η ιστορία καθενός

γράφεται για να γίνονται μαθήματα τα λάθη

είναι επικός και μελωδεί παντί τρόπο ο έρωτας

είναι κι η ποίηση που μένει

και πάνω απ' όλα αξίζει..

ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΕΙΑ 2011-Ρεσιτάλ κιθάρας ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΔΡΟΝΟΓΛΟΥ

ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΕΙΑ 2011-Ρεσιτάλ κιθάρας ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΔΡΟΝΟΓΛΟΥ

Κιθαριστής από τα Γιαννιτσά Πέλλας. Ξεκινά τις σπουδές κλασσικής κιθάρας στο Αλεξάνδρειο Δημοτικό Ωδείο Γιαννιτσών. Πραγματοποιεί το πρώτο του ρεσιτάλ καθώς και την πρώτη του σύμπραξη ως σολίστ με Ορχήστρα Δωματίου, σε ηλικία 13 ετών.Είναι απόφοιτος των τάξεων των: Β.Βαλαβάνη (πτυχίο κιθάρας-Αλεξάνδρειο Δημοτικό Ωδείο Γιαννιτσών), Κ. Κοτσιώλη (Δίπλωμα Σολίστ-Νέο Ωδείο Θεσσαλονίκης). Επίσης, είναι πτυχιούχος του Τμήματος Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος (Magister Artium-Gitarre) του Πανεπιστημίου Mozarteum-Salzburg(Prof. Matthias Seidel, Mag.art. Marco Tamayo).Έχει αποσπάσει Πανελλήνια και Διεθνή Βραβεία κιθάρας και έχει πραγματοποιήσει πολυάριθμα ρεσιτάλ, εμφανίσεις σε διεθνή φεστιβάλ και συμπράξεις με συμφωνικές ορχήστρες σε Ελλάδα και εξωτερικό, με εξαιρετικές κριτικές από τους ειδικούς και τα Μ.Μ.Ε.
Σταθμό στην καριέρα του αποτελεί η σύμπραξη του ως σολίστ με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών υπό την διεύθυνση του διάσημου αρχιμουσικού Βύρωνα Φιδετζή, στην Αίθουσα 'Χρήστος Λαμπράκης' του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, τον Οκτώβριο του 2010.
Τον Σεπτέμβριο του 2010, κυκλοφορεί το πρώτο του cd από την Legend Classics, με τίτλο 'Travelling', το οποίο περιέχει προσωπικές του συνθέσεις που ερμηνεύει ο ίδιος.
Τον Ιούνιο του 2011 είναι προσκεκλημένος σολίστ, διδάσκων και μέλος επιτροπής του σημαντικότερου συνεδρίου και διαγωνισμού κλασσικής κλασσικής κιθάρας παγκοσμίως, του Guitar Foundation of America, στο Columbus της Georgia (Η.Π.Α.)
Από το 2007 διατελεί Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Αλεξάνδρειου Δημοτικού Ωδείου Γιαννιτσών.
Μαθητές του έχουν βραβευτεί σε Πανελλήνιους Διαγωνισμούς κιθάρας και δραστηριοποιούνται ως σολίστες και καθηγητές.
Από το 2010 διατελεί Υποψήφιος Διδάκτωρ, με επιβλέποντα καθηγητή τον κ. Μάρκο Τσέτσο, του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

*******************************************************
Έργα δικά του, καθώς και άλλων συνθετών ερμηνεύει ο Γιάννης Ανδρόνογλου - με κιθάρα κατασκευής του Ιταλού Stefano Robol (Rovereto-Italy)- το Σάββατο 03 Δεκεμβρίου και ώρα 19:00 στο Πνευματικό Κέντρο Κατερίνης(μικρή αίθουσα).
Τίτλος ρεσιτάλ:
Γιάννης Ανδρόνογλου: Guitar Foundation of America Artist 2011

Πρόγραμμα Ρεσιτάλ:

1) Capricho Arabe (serenata)- FRANCISCO TARREGA (1852-1909)

2) Torre Bermeja- ISAAC ALBENIZ (1860-1909)

3) Passacaglia- ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΝΑΒΡΟΖΙΔΗΣ (1957)

4) Variationen uber ein anatolisches volkslied- CARLO DOMENICONI (1947)

5) Travelling- ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΔΡΟΝΟΓΛΟΥ (1979)

6) Mandilatos Impressions -- ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΔΡΟΝΟΓΛΟΥ