Τ’ άγνωστα λιμάνια είταν γεμάτα νύχτα. Τα τραγούδια τους μιλούσαν για νιάτα που γέρασαν σε καπηλειά, ήλιους διωγμένους καταμεσής της `Άνοιξης, για πειρατές που κούρσευαν τριαντάφυλλα και για τελώνες μακρυχέρηδες…
Στα λιμάνια της νύχτας τη νιότη πρωτοστόλισα με δάκρυα, στο στήθος και στα μπράτσα γράφοντας ονόματα όλο αλμύρα, λέγοντας κάθε φορά πως τούτο το ταξίδι θά ’ναι το στερνό.
Και με πανιά σχισμένα πάλι στο πέλαγος. Με μάτια γεμάτα θάλασσες ανταριασμένες κι αμπάρια που δεν έλεγαν ν’ αδειάσουν, ξανά στην αναζήτηση της γοργόνας.
από http://tadeefi.wordpress.com/2011/12/12/%CF%84%CE%B1-%CE%BB%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BD%CF%8D%CF%87%CF%84%CE%B1%CF%82/
