Νεοελληνική ποίηση
Μπαλάντα στους άδοξους ποιητές
των αιώνων
Από το ποιητικό έργο του Κώστα Καρυωτάκη
Πληγωμένοι Θεοί
Ερμηνεία/Πρώτη εκτέλεση Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Μουσική Μίκης Θεοδωράκης
Άλμπουμ Κώστας Καρυωτάκης 1984.
Τα πνευματικά δικαιώματα του τραγουδιού ανήκουν στους προαναφερόμενους κατόχους του,και η ηχογράφηση στην ΕΜΙ
The copyright of the song belong to the holders of the above, and recording the ΕΜΙ
Από Θεούς και ανθρώπους μισημένοι,
σαν άρχοντες που εξέπεσαν πικροί,
μαραίνονται οι Βερλαίν τους απομένοι
πλούτος η ρίμα πλούσια και αργυρή.
Οι Ουγκό με (τιμωρίες)* την τρομερή
των Ολυμπίων εκδίκηση μεθούνε.
Μα εγώ θα γράψω μια λυπητερή
μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι πού ΄ναι.
Αν έζησαν οι Πόε δυστυχισμένοι,
και αν οι Μπωντλαίρ εζήσανε νεκροί,
η Αθανασία τους είναι χαρισμένη.
Κανένας όμως δεν ανιστορεί
και το έρεβος εσκέπασε βαρύ
τους στιχουργούς που ανάξια στιχουργούνε.
Μα εγώ σαν προσφορά κάνω ιερή,
μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι πού ΄ναι.
Του κόσμου η καταφρόνια τους βαραίνει
και αυτοί περνούνε αλύγιστοι και ωχροί,
στην τραγικήν απάτη τους δομένοι
πως κάπου πέρα η δόξα καρτερεί,
παρθένα βαθυστόχαστα ιλαρή.
Μα ξέροντας πως όλοι τους ξεχνούνε,
νοσταλγικά εγώ κλαίω τη θλιβερή
μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι πού ΄ναι.
Και κάποτε οι μελλούμενοι καιροί:
(Ποιός άδοξος ποιητής) θέλω να πούνε
(Την έγραψε μιαν έτσι πενιχρή
μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι πού ΄ναι;)
Από το ποιητικό έργο του Κώστα Καρυωτάκη
Πληγωμένοι Θεοί
Ερμηνεία/Πρώτη εκτέλεση Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Μουσική Μίκης Θεοδωράκης
Άλμπουμ Κώστας Καρυωτάκης 1984.
Τα πνευματικά δικαιώματα του τραγουδιού ανήκουν στους προαναφερόμενους κατόχους του,και η ηχογράφηση στην ΕΜΙ
The copyright of the song belong to the holders of the above, and recording the ΕΜΙ
Από Θεούς και ανθρώπους μισημένοι,
σαν άρχοντες που εξέπεσαν πικροί,
μαραίνονται οι Βερλαίν τους απομένοι
πλούτος η ρίμα πλούσια και αργυρή.
Οι Ουγκό με (τιμωρίες)* την τρομερή
των Ολυμπίων εκδίκηση μεθούνε.
Μα εγώ θα γράψω μια λυπητερή
μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι πού ΄ναι.
Αν έζησαν οι Πόε δυστυχισμένοι,
και αν οι Μπωντλαίρ εζήσανε νεκροί,
η Αθανασία τους είναι χαρισμένη.
Κανένας όμως δεν ανιστορεί
και το έρεβος εσκέπασε βαρύ
τους στιχουργούς που ανάξια στιχουργούνε.
Μα εγώ σαν προσφορά κάνω ιερή,
μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι πού ΄ναι.
Του κόσμου η καταφρόνια τους βαραίνει
και αυτοί περνούνε αλύγιστοι και ωχροί,
στην τραγικήν απάτη τους δομένοι
πως κάπου πέρα η δόξα καρτερεί,
παρθένα βαθυστόχαστα ιλαρή.
Μα ξέροντας πως όλοι τους ξεχνούνε,
νοσταλγικά εγώ κλαίω τη θλιβερή
μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι πού ΄ναι.
Και κάποτε οι μελλούμενοι καιροί:
(Ποιός άδοξος ποιητής) θέλω να πούνε
(Την έγραψε μιαν έτσι πενιχρή
μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι πού ΄ναι;)