Keith Hilling-Ποίηση

Μετάφραση - παρουσίαση: Belica-Antonia Kubareli

ΑΓΓΛΙΚΕΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ

Και ήταν η βόμβα που τους έμαθε την εξέγερση, η βόμβα
στην οθόνη της τηλεόρασης πριν από μερικά χρόνια
εκεί όπου η άνοιξη στις φτέρνες της Μέσης Ανατολής
και οι κληματαριές με τα σταφύλια τούς πήραν τα μυαλά
όταν το καταραμένο βασίλειο του Άργους μάς τύφλωσε.
Δε γίνεται να τους πληγώσω κι άλλο. Όχι. Εμείς χτίσαμε τη φυλακή τους,
στην άγρια πιάτσα όπου οι φίρμες πονάνε σαν σφραγίδα σε γελάδα,
όπου τα παιδιά τους εθίζονται στη μεθαδόνη και το MTV και τα βλέπω
να διασχίζουν τρέχοντας αλαφιασμένα τις πόλεις μας σαν φτάρνισμα.
Αυτά τα παιδιά δεν έμαθαν από απαλά χάδια στα βιβλιοπωλεία
καθώς τα γερμανικά σούπερ μάρκετ καίγονται με βενζίνη κι οι καπνοί τους
απλώνονται ψηλά πάνω απ’ τα σπίτια μας πνίγοντας τη χαμένη μας βιομηχανία.
Αυτά τα παιδιά με τις κουκούλες στο πρόσωπο, εμείς τα φτιάξαμε.
Να, ένα αγόρι – ανάβει την πρώτη φωτιά που δεν πρόκειται να σβήσει ποτέ.

ΣΥΝΤΟΜΑ

Εκείνη τη νύχτα που τα πέταξες κάτω όλα όσα
φορούσες, με μαρκάρισες από τότε και πάντα
απ’ όσο καταλαβαίνω κοιτώντας το παρελθόν.


Δεν περνάει μέρα από τότε χωρίς ένα χνάρι μέσα μου,
δίχως ανατριχίλα στο κορμί. Τα μάγουλά μου κοκκινίζουν
κι οι μνήμες φουσκώνουν κι αναδιπλώνονται στη μαυρίλα.
Σε ικετεύω, δεν θέλω τέτοιες μνήμες στον ξύπνιο μου.
Εγώ σε έφτιαξα, εγώ έφτιαξα τον ιππόκαμπο
στο κεφάλι μου να εκρήγνυται στα μάτια μου,


από μια άξαφνη κίνηση αθώων περαστικών
στα πούλμαν που κρύβομαι, στα τρένο της ερήμου
στην παραλία προς την πόλη δίπλα στην παγερή
θάλασσα, όπου εσύ διατηρείς την ανωνυμία σου.

Η ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ ΜΟΥ

ζει έξω στα χωράφια, τα μαλλιά της σύρματα,
πιρούνες και καρφιά διάσπαρτα στη χερσόνησο
όπου ξερές μπάλες σανού υποφέρουν μυστήριους
στραγγαλισμούς απ’ τον αέρα του ισθμού.
Η καρδιά της χοντρή σαν τον ήλιο, το στόμα της
ξεπετάει βατράχια, τα τραγούδια της αντιλαλούν
στο χρόνο όπου κορόμηλα ανοίγουν μαυρισμένα
ραγίζοντας εκεί που τα άφησε στην ανατολή.

Τρέχουν μαύρα ποτάμια από υγρή άσφαλτο, σημάδι
πως η γιαγιά Λίβινγκστον κινεί λόφους, χωράφια,
κόβει τη γη προς τους ορίζοντες. Οι σοδειές μας
ζωντανεύουν στην τροχιά της, από εποχή σε εποχή,
όπως η σκουριά της πάνω μας κι αυτό που πήραμε
το δώσαμε πίσω κι όσα μας δίδαξε η γιαγιά
είναι όσα αλήθεια καταφέραμε να μάθουμε.

Ο Κιθ Χίλινγκ (1980) είναι Βρετανός ποιητής. Σπούδασε δημιουργική γραφή και λογοτεχνία και πήρε το Μάστερ του με άριστα. Πάσχει από βαρύ σύνδρομο μετατραυματικού στρες λόγω παιδικής κακοποίησης και πιστεύει ακράδαντα πως όσοι υποφέρουν από αυτό το σύνδρομο βρίσκουν την ιδανική διέξοδο στη δημιουργικότητα. Τα ποιήματα που μετέφρασα εντάσσονται στο βιβλίο του με τίτλο An Elephant Remembers – Sticky Mud και τα μισά έσοδα από τις πωλήσεις του πηγαίνουν στο σύλλογο ανθρώπων που πάσχουν από μετατραυματικό στρες της πόλης του Σούιντον. Ο Κιθ έχει ήδη πάρει κάποιες διακρίσεις και θεωρείται απ’ τις ανερχόμενες φωνές της αγγλικής μεταποιητικής ποίησης. Συνδυάζει συχνά την ποίησή του με δική του μουσική και φτιάχνει ταινίες με τα ποιήματά του. Δουλεύει την ποίησή του σε σχέση με την καθημερινή ζωή και συχνά πειραματίζεται στους δρόμους των πόλεων με τους περαστικούς και με ομάδες καλλιτεχνών σε διαδραστικά δρώμενα. Πρόσφατα έφτιαξε μαζί με άλλους νέους καλλιτέχνες κι ένα πόρταλ που θεωρείται από τα πιο πρωτοπόρα στη χώρα του (http://neoartists.co.uk/).