Στης λίμνης τον κύκλο,
το θολό,
έγραψες
με τα μάτια την αγάπη.
κι απάνωθε ψηλά στον ουρανό
τρία πουλιά φτερούγισαν
και μακρινό άρχισαν δρόμο
προς της μοίρας μας τα βάθη..
Πού νάναι η μοίρα μας;
Πού θα τη βρούνε τα πουλιά;
Όλο πετάνε και χωρίς μιλιά
κοιτούσαμε κι εμείς για να τη βρούμε.
Και φοβηθήκαμε
και πλέξαμε φωλιές
στου ίσκιου τ΄όνειρο
χωρίς να πούμε
αν το ταξίδι μας
θα τέλειωνε ποτέ..
Αγκαλισμένοι στου ίσκιου τ΄όνειρο
που φοβηθήκαμε και δεν μπορέσαμε να δούμε...
