Μίλησες
και σε πράγματα που δεν ακούν
γνωρίζοντας
πως κι από κείνα που ακούνε
δε θ' ακουστείς.
Άνοιξες το παράθυρο κ' είπες το λόγο σου.
Ψίχουλα στα πουλιά η φωνή σου που δε θα γευτούν,
σπόροι στις πέτρες που δεν θα φυτρώσουν.
Αλλά,
ό,τι κι αν έγινε
ό,τι κι αν γινόταν
το χρέος είναι οφειλόμενο.
Δίνοντάς το κανείς
αισθάνεται μεςστην τραγωδία του ελεύθερος.
Φιλί ανέμου. Συννεφάκι λευκό, με γαλάζιες ανταύγιες στα μαλλιά, στη ματιά, γέμισαν οι ορίζοντες χρώμα σου... Οι καλαμιές έπιναν ουρανό κ πρασίνιζαν τις είδα... Άγγιξα μια στάλα απ τη χαρά τους, ευλαβικά... Στοργικά, φροντίζοντας, μην σπάσει η ελπίδα... Εντός της σταγώνας ... Εκεί θα άφηνε την τελευταία της ευχή... Εντός της σταγώνας... Μ ενα φιλί στα μαλλιά...
( Αφιερωμένο στην αγαπημένη φίλη μου Μίνα Παπανικολάου για τις διακοπές της στη Θάσο που τόσο είχε πεθυμήσει!)
ΘΕΡΜΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ τον ποιητή ΜΑΚΗ ΚΑΛΛΙΤΣΑΡΗ για την όμορφη αφιέρωση!
ΜΟΝΗ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ-ΘΑΣΟΣ Διακοπές στη Θάσο Στη Θάσο που οι αναμνήσεις σου, πάντοτε σε τραβούσαν, ταξίδι ήρθε η στιγμή , να πραγματοποιήσεις.
Το καταπράσινο νησί
καμάρι του Αιγαίου τούτο τον τόπο η καρδιά
θέλησε ν΄ αγαπήσεις. Στη Θάσο που οι ομορφιές , τελειωμό δεν έχουν με τις πανέμορφες ακτές τα γραφικά χωριά της με τις καθάριες θάλασσες και το ψηλό βουνό της εκεί η σκέψη σου θα βρεί
την τέλεια ηρεμία.
Και στου Ψαριού την κορυφή και τα ψηλά πλατάνια θα δεις τις μούσες που χορό
στήνουν και τραγουδούνε
Σαν πας στη Σκάλα Ποταμιάς και την ψιλή την άμμο στα Κοίνηρα, τη Θυμωνιά , στη σκάλα Ραχωνίου, στα Λιμενάρια , στις Μαριές , στο όμορφο Πευκάρι θα ζήσεις πάλι ξένιαστα, αυτές τις λίγες μέρες και θ ΄ απολαύσεις σα παιδί ότ΄ είχες πεθυμήσει.
Κι΄ όταν θα έρθει η στιγμή και πίσω θα γυρίσεις αυτά που χάρηκες εσύ, στους φίλους να χαρίσεις.
«…Πάντοτε πίστευα πως η ‘αξία’ βρίσκεται πολύ βαθιά μέσα στον
άνθρωπο, στην απόρρητη κρύπτη της καρδιάς, όπως το μαργαριτάρι στο βάθος
του ερμητικά κλεισμένου στρειδιού και πώς η μεγαλωσύνη του έθνους
φυλάσσεται μέσα στα βάθη των λασπωμένων ξωμάχων, των ρακένδυτων εργατών,
κι όλων γενικά των ταπεινών αγνοημένων που η πνοή τους συνενώνεται
κάποτε, γίνεται εθνικός αγέρας και συγκλονίζει. Γράφοντας το ταχτικό
αυτό χρονογράφημα, νομίζω πως συνομίλησα μαζί τους, έζησα μαζί τους,
μοίρασα μαζί τους τη λύπη, το φόβο, τη χαρά, την ελπίδα. Κι είναι μεγάλη
η τιμή να ζεις ανάμεσα σ’ αυτό το κλίμα της απλότητας και της υγείας,
που αγωνίζεται να ξεσκλαβωθεί και να πάρει την ανιούσα, αποκαθηλώνοντας
την ελληνική μοίρα, μια μοίρα που ανατέλλει από τις αλλεπάλληλες
σκλαβιές όπως ο ήλιος από τα αλλεπάλληλα σκοτεινά σύννεφα…».
Μάνα μου μάνα στο δρόμο μου σπείρανε πέτρα κι αψιθιά Μάνα μου μάνα τα νιάτα μου γείρανε κάτω απ τα σπαθιά
Ουρανέ μου στείλε μου νερό να ποτίσω την έρημο να φυτρώσει λουλούδι δροσερό στο κορμί μου τ αέρινο μάνα μου μάνα την άνοιξη φέρε μου πάνω στο σταυρό
Μάνα μου μάνα ηλιόλουστη μέρα μου πότε θα σε βρω
Ουρανέ μου διώχ τη συννεφιά να περάσω τα σύνορα κι ένα βράδυ πάνω στα βουνά να χτυπήσω τα σήμαντρα μάνα μου μάνα στα χέρια μου σήμερα καίνε τα καρφιά Ουρανέ μου στείλε μου νερό να ποτίσω την έρημο να φυτρώσει λουλούδι δροσερό στο κορμί μου τ αέρινο μάνα μου μάνα τον ήλιο σου φέρε μου πάνω στο σταυρό.
Μία εκτέλεση:
Δεύτερη εκτέλεση:
Μεγάλη Εβδομάδα-Κική Δημουλά Μεγάλη Εβδομάδα
Το Όχι είναι δισύλλαβο: βρέ-χει. Ο Πιλάτος φοράει το μπλε του αδιάβροχο, δεν βρίσκει ταξί, οι συνειδήσεις συνωστίζονται στον ίδιο μονόδρομο, όλοι νίπτουν τας χείρας των, μάλιστα τέτοιες μέρες. Το Όχι είναι δισύλλαβο, η ψιλή και η οξεία στο ο κεντρώνει το Όχι, μονόγραμμα των ημερών. Το παράθυρο είναι δίφυλλο, η ψιλή και οξεία βροχή το κεντρώνει, μονόγραμμα στο κλειστό Όχι.
Οι καμπάνες οι πένθιμες ανοίγουν αυλάκια στον αέρα, χύνονται και ποτίζουν εκτεταμένες ατονίες ωσότου κάποια απόσταση απότιστη να τις απορροφήσει. Οι καμπάνες, ασχέτως τού πένθιμες, πάντοτε κάτι αποχωρίζουν, πολλώ μάλλον οι πένθιμες.
Οι καμπάνες φορτώνουν βαλίτσες στα πούλμαν, τα τρένα τρέχουνε, ξεσκίζουν και βάζουν κλήρο στα ιμάτια των τοπίων.
Σταύρωσον, σταύρωσον τα χέρια σου στο στήθος... Τι άλλο να κάνω; Ποιο μέτρο να κινητοποιήσω; Πού ξέρω από πού φεύγει το κάθε πράγμα; Κάθε κατεύθυνση έχει το άλλοθί της.
Οι πασχαλιές εσταυρωμένες σ' ένα φθηνό ανθοδοχείο εμψυχώνουν το άρωμα του θανάτου. Τα μάτια σου είναι οι δύο ληστές, εκ δεξιών και εξ ευωνύμων.
Το Όχι είναι δισύλλαβο, επιμένω βρέ-χει. Οι εκκλησίες ξεχειλίζουν, όπως ξεχειλίζουν τα ποτήρια στα άλλα πάθη που εορτάζουμε.
Οί εκκλησίες ξεχειλίζουν αγάπα τον πλησίον σου... Απαίτηση, που μες στη ρύμη και τη γλύκα των ψαλμών, περνάει σαν εύκολη αγάπη και χάνει τη θεία απανθρωπιά της, το θείο ανεφάρμοστο.
Στην κοπιώδη πορεία τού δεηθώμεν τα μεγάλα κεριά προχωρούν, τα κεριά της δραχμής μένουν πίσω. Τα μικρά κεριά κουράζονται εύκολα, λυγίζουν και διεκτραγωδούν το αντίτιμο τους. Η ανισότης των κεριών αναλιώνει μυσταγωγικά. Ο θεός τους ο νεωκόρος τα ρίχνει στον Καιάδα της ανατήξεως.
Ξεχειλίζουν οι εκκλησίες. Δεν χωράω, δεν πειράζει. Θα μάθω το τετέλεσται από άλλη πηγή. Πιο θετική
Ιδού ο άνθρωπος 1600- Caravaggio ....................................................................
Κική Δημουλά, «Η απαρηγορία (Μεγάλη εβδομάδα)»
Οι βιολέτες, όπως ανήσυχα;/ διορατικά μυρίζουν
όταν κάτι δεν πάει καλά/ κάτι απογοητεύει πάλι.
Η μεγάλη εβδομάδα,/ όπως στάζει κερί και τάμα
στη θρησκόληπτη ανάμνηση, στην άθεη απουσία.
Η Κυριακή του Νυμφίου,/ όπως αναστατώνει,
βασίζεις δε βασίζεις το Μεγάλο/ στις αφίξεις.
Οι διάφοροι Νυμφίοι,/ που κάτι τους τυχαίνει και δεν έρχονται,
κάποια διήμερη εκδρομή,/ κάποια ευκολότερη θρησκεία/ που την ασπάζονται.
Οι πολλαπλασιασμένοι κήποι της Γεσθημανή
σε κάθε βήμα,/ όπως κατασταλάζεις για το έθιμο
έχουν δεν έχουν ανθίσει οι απορίες.
Οι πατέρες μας, γέροι στο σπίτι,/περιμένουν αυγά και τσουρέκι.
Οι πολλαπλασιασμένοι κήποι της Γεσθημανή,
τα περιστύλια της υπομονής,
τα παγκάκια να κάτσεις να περιμένεις/ τον ετήσιο Ιούδα,
που αργεί να ‘ρθει/ από το ράφτη, απ’ τον κουρέα.
Το μεγάλο ποσόν που του δίνεις
για να δεχτεί να σε προδίνει ανεξήγητα.
Της καμπάνας η μεγάλη εξάντληση/ κι η απαρηγορία,
ο νηστικός της ήχος/ όπως λιποθυμάει
στα εαρινά αρμόνια/ των καθολικών απογευμάτων.
Οι αργίες,/ οι αργοπορίες,/ οι αγριότητες,
όπως τις πάμε ως επάνω μόνοι μας.
Ο Σίμων, που στο τέλος αδιαφόρησε/ κι έφτιαξε τη ζωή του.
Η Μυροφόρος έλλειψις,/ που θα σε ψάχνει απόψε να σε ράνει.
Η Προηγιασμένη των διαφόρων θρήνων/ τη Μεγάλη Εβδομάδα
και τις διάφορες άλλες εβδομάδες τα ίδια.
Η Αγία Επανάληψη/ η θαυματουργή,/ η αχειροποίητος,
Κάποιος άγνωστος Γαβριήλ μου κάνει νοήματα.
– Σύμφωνοι, θα πεθάνουμε όλοι μας . αλλά προς τι;
Ψηλά κοιτάω σαν άστρο το βορινό παράθυρο
που το ξεχάσανε ανοιχτό και μ’ αναμμένο φως.
Οι άλλοι κοιμούνται ή προσωρινά ή αιώνια
ύπτιοι, με το πρόσωπο ακάλυπτο στον ουρανό.
Πάω μ’ από κοντά τις μετρημένες μέρες μου
– Σύμφωνοι, ναι . αλλ’ η ζωή αυτή δεν έχει τέλος.
Δομήνικος Θεοτοκόπουλος: «Ο Χριστός κουβαλάει το σταυρό»
....................................................................... Ν. Βρεττάκος, Επί του όρους ομιλία Έκλεινε το άσπρο τριαντάφυλλο το κεφάλι του, σαν του Ιησού.
Το Ελληνικό Φως στους Λαούς του Κόσμου 1ο Διεθνές Συμπόσιο ΙΡΑ στην Αρχαία Ολυμπία
Η Ολυμπιακή Φλόγα άναψε για πρώτη φορά από τον ελληνικό ήλιο στον ιερό και
ιστορικό ιστορικό χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας.Από τότε μέχρι και σήμερα,
το μοναδικό στον κόσμο γεγονός της Αφής της Ολυμπιακής Φλόγας αποτελεί
την τελετή εκείνη που «αναγγέλλει» παγκόσμια το γεγονός των Ολυμπιακών
Αγώνων και της Ολυμπιακής εκεχειρίας. Πραγματοποιήθηκε με
απόλυτη επιτυχία το 1ο Διεθνές Συμπόσιο IPA στην Αρχαία Ολυμπία από 18
έως 22 Απριλίου 2016, με την ευκαιρία της αφής της Ολυμπιακής Φλόγας και
κατ’ εκτέλεση της αποφάσεως του Παγκοσμίου συνεδρίου της IPA. Το
συμπόσιο τέλεσε υπό την αιγίδα του Υπουργείου Οικονομίας, ,Ανάπτυξης και
Τουρισμού, του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας και συνδιοργανώθηκε
με την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος και τον Δήμο Αρχαίας Ολυμπίας με την
υποστήριξη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ηλείας. Τις εργασίες του συμποσίου
παρακολούθησαν εκπρόσωποι των Εθνικών τμημάτων της Κύπρου, της
Σλοβακίας, της Ρουμανίας, της Βραζιλίας και της Πορτογαλίας και σύσσωμο
το Διοικητικό Συμβούλιο του Ελληνικού Τμήματος. Τον Αρχηγό της
Ελληνικής Αστυνομίας εκπροσώπησε ο Γενικός Επιθεωρητής Νοτίου Ελλάδος
Αντιστράτηγος κ. Αριστείδης Ανδρικόπουλος, τον Σεβασμιότατο μητροπολίτη
Ηλείας εκπροσώπησε ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ωλένης κ. Αθανάσιος, την
Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος εκπροσώπησε ο βοηθός Περιφερειάρχη κ.
Κωσταριάς Δημήτριος και τον Δήμο Αρχαίας Ολυμπίας ο Δήμαρχος κ. Κοτζάς
Ευθύμιος. Οι συμμετέχοντες στο συνεδριακό κέντρο ΣΠΑΠ
παρακολούθησαν τρεις διακεκριμένους αρχαιολόγους στις παρουσιάσεις τους.
Η Προϊσταμένη της ΕΦΑ Ηλείας Δρ. Αρχαιολογίας κα Ερωφίλη – Ίρις Κόλλια
μίλησε για το «Θεσμό της Ιεράς Εκεχειρίας στην Αρχαιότητα». Η Δρ.
Ιστορίας – Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης κα Κλεάνθη Πατεράκη
αναφέρθηκε στο «Θεσμό του αθλητισμού στην Αρχαία Ελλάδα και τους
Ολυμπιακούς Αγώνες» και τέλος ο αρχαιολόγος της ΕΦΑ Ηλείας κ. Κώστας
Αντωνόπουλος ανέπτυξε το θέμα : «Άσβεστη φλόγα και η λατρεία της θεάς
Εστίας στον Ελληνο-ρωμαϊκό κόσμο - Πόσο καλά θεμελιωμένος και
συνδεδεμένος με την αρχαία παράδοση είναι ο θεσμός της Ολυμπιακής
Φλόγας». Οι εργασίες της πρώτης ημέρας ολοκληρώθηκαν με προβολή
βιντεοσκοπημένου μηνύματος του Διευθυντή του Διεθνούς Κέντρου Ολυμπιακής
Εκεχειρίας κ. Φίλη Κων/νο. Την ίδια ημέρα το απόγευμα οι
συμμετέχοντες παρακολούθησαν την συναυλία του Γιάννη Μαρκόπουλου στην
είσοδο του Αρχαιολογικού Χώρου. Την επομένη ημέρα το πρωί ξεναγήθηκαν
στο Μουσείο αρχαίας Ολυμπιάς και στον αρχαιολογικό χώρο όπου
παρακολούθησαν την τελική πρόβα της Αφής της Ολυμπιακής Φλόγας και το
απόγευμα παρακολούθησαν στον αύλιο χώρο του μουσείου την παράσταση
«Μαρμαρωμένες Τρωάδες». Την Τετάρτη 20-4-2016 παρετέθη δείπνος σε
ταβέρνα της περιοχής με ζωντανή μουσική, την οποία τίμησαν με την
παρουσία τους ο Υφυπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων κ. Αναστάσιος
Πετρόπουλος, ο Αντιδήμαρχος Αρχαίας Ολυμπίας κ. Πέτρος Γιαννακόπουλος, ο
Γενικός Επιθεωρητής Αστυνομίας Νοτίου Ελλάδος, Αντ/γος κ. Αριστείδης
Ανδρικόπουλος, ο Γενικός Αστυνομικός Διευθυντής Περιφέρειας Δυτικής
Ελλάδος Υπ/γος κ. Φώτιος Τσόλκας και ο Δ/ντης ΔΑ Ηλείας Ταξ/χος κ.
Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος Την Πέμπτη οι συμμετέχοντες
παρακολούθησαν την επίσημη αφή της Ολυμπιακής Φλόγας και την έναρξη της
Λαμπαδηδρομίας ,του ταξιδιού της φλόγας προς το Ρίο ντε Τζανέιρο της
Βραζιλίας. Οι επισκέπτες μας, είχαν την ευκαιρία να ζήσουν μια μοναδική
εμπειρία ζωής, να βαδίσουν στα ίδια ακριβώς μονοπάτια που βάδισαν οι
αρχαίοι πρόγονοι μας και να αισθανθούν το ιερό ρίγος που απέπνεαν τα
λόγια της πρωθιέρειας. Το συμπόσιο έληξε την Παρασκευή 22 Απριλίου
2016 και όλοι οι συμμετέχοντες αναχώρησαν με τις καλύτερες εντυπώσεις
μεταφέροντας στους τόπους τους το μήνυμα και τις αξίες που πρεσβεύει η
Ολυμπιακή Φλόγα. Ευχαριστούμε την Πολιτική και Φυσική ηγεσία του
Σώματος, το Υπουργείο Τουρισμού, την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος, Το Δήμο
Αρχαίας Ολυμπίας τις ξένες αντιπροσωπείες το Παγκόσμιο Συμβούλιο ΙΡΑ,
τις ΤΔ Χώρας που συμμετείχαν και το ΔΣ της διοργανώτριας ΤΔ Ηλείας.
Το ραντεβού μας ανανεώθηκε για το 2020 όπου το θεσμοθετημένο πλέον με
απόφαση του Παγκοσμίου Συνεδρίου “Συμπόσιο” θα επαναληφθεί για τους
Ολυμπιακούς αγώνες του Τόκυο.
SERVO PER AMIKECO
1. Απόσπασμα από τη σκηνική αφήγηση ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΕΣ ΤΡΩΑΔΕΣ του ΕΥΡΥΠΙΔΗ σε σκηνοθεσία, Λουίζας Κωστούλα.
2. Ένα οδοπορικό στις εργασίες του Συμποσίου που πραγματοποιήθηκε στην Αρχαία Ολυμπία και στα πλαίσια των εκδηλώσεων της Επίσημης Τελετής Αφής Ολυμπιακής Φλόγας για την Ολυμπιάδα του Ρίο ντε Τζανέιρο,Βραζιλία.
Σε προσέχω σαν δάκρυ μη χάσει το σχήμα του,
τι νομίζεις μας έχει απομείνει καρδιά μου,
μια φούχτα τσαγανόφλουδες.
Σε προσέχω σαν δάκρυ μη χάσει το σχήμα του.
Ξέρεις; Ναι, ξέρεις.
Εγώ δεν ξέρω.
Κι οι ψαλμωδίες δεν τολμάνε ν’ αγγίξουν
τον θόλο τους και χάνεται ο απόηχος.
Αλάτισέ μου το σκήπτρο σου κι αυτή
τη γεύση την έχασα.
Τι νομίζεις μας έχει απομείνει καρδιά μου,
μια αντάρα μες στη θάλασσα.
Ημέρωσέ μου τα κίτρινα, υποφέρω.
Φέρε τη γνώμη σου κοντά μου, εξαφανίζονται.
Τα τζιτζίκια όπως πάντα ξετρελαίνουν τον κόσμο,
ήχος πυκνός και αδιάσπαστος, ήχος παρηγορητικός,
ήχος καθησυχαστικός, ήχος που δε μας αφορά πια.
Σε προσέχω σαν δάκρυ μη χάσει το σχήμα του.
