Είπαμε σήμερα να κάνουμε πάλι μάθημα
σαν να μην... σαν να μην..
όλοι μας άνθρωποι χωρίς "ισχύ"
χωρίς "εντολή λαού"
ή κάποιο "ιερό καθήκον" να μας καλεί.
Η γλώσσα, λέγαμε, η γλώσσα είναι αιώνια παιχνιδιάρα!
Τί θα πει mascara.
Τί επιπλέον πρόσωπο! Τί αστείο!
Μικρές εκπλήξεις οι λέξεις
με το απλό τους νόημα
τη σύνθετη δουλειά τους...
Μας κόπηκαν όμως απότομα τα γέλια..
σκεφτήκαμε πως
ως κι η γλώσσα ηχεί παράλογα τούτες τις μέρες..
Νύχτωσε
ανάψαμε φως και φάνηκε το σκοτεινό μας βλέμμα.
Η πραγματικότητα δίνει τα πιο βαθιά διδάγματα
κι η γνώση αυτή είναι
πρώτα σύννεφο βαρύ
που σε πλακώνει,
πριν γίνει σεντόνι ελαφρύ να σε σκεπάσει.
συλλογή ΑΔΕΙΑ ΦΥΣΗ-Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ 1993
